Pochodzenie formy na plecach?

Supine (przym.) Zastosowanie gramatyczne dla „Łacińskiego rzeczownika werbalnego utworzonego z przeszłego łodygi imiesłowy” (połowa 15c.) Pochodzi z późnego czasownika supinum z łacińskiego supinum ”, być może tak zwanego, ponieważ, choć wyposażony w zakończenie kadry rzeczownikowej,„ spada ”na czasowniku. Powiązane: Supinely.

1. Jakie jest pochodzenie na wznak?
2. Jak powstaje na wznak łacińska?
3. Co to jest na wznak w Dickinson Latin?
4. Co to z leniczki na wznak?

Jakie jest pochodzenie na wznak?

Przymiotnik jest zapożyczony od łacińskiego supīnus, od *sup- (patrz sub („Under”)) + -nus („z, odnoszący się do”).

Jak powstaje na wznak łacińska?

W gramatyce łacińskiej wznak odnosi się do dwóch form czasowników, zwanych pierwszymi i drugimi na wznak (Supinum I i Supinum II). Supines wyglądają jak bierne i ablacyjne pojedyncze formy rzeczowników słownych czwartej deklinacji, które kończą się w UM i U. Rzeczywiście, mówi się, że są formami starych rzeczowników słownych.

Co to jest na wznak w Dickinson Latin?

Sopine jest słownym streszczeniem 4. Deklentu (§ 94. b), nie mając rozróżnienia w napięciu lub osobach i ograniczono do dwóch zastosowań. (1) Forma w -um jest oskarżeniem o koniec ruchu (§ 428. I).

Co to z leniczki na wznak?

Sopine to łaciński rzeczownik werbalny. Ponieważ jest to rzeczownik, ma deklinę, ale pojawia się tylko w bierniku i ablacyjnym pojedynczym. Aby odrzucić na wznak, użyj czwartej deklinacji. Ponieważ potrzebujesz tylko biernika i ablacyjnego pojedynczego, jedyne zakończenia, których używasz, to -um i -u.