Kiedy „ae” stał się [e]?

1. Kiedy przestał być używany?
2. Skąd pochodził?
3. W czym zmienił się stara angielska ligatura?
4. Jaka jest różnica między æ i œ?

Kiedy przestał być używany?

Stary angielski „æ” nie był dyftongiem. Reprezentował dźwięk „prostej samogłoski, pośredniej między A i E”, mówi OED. Ten symbol umarł o około 1300, kiedy został zastąpiony nowymi pisowniami „A”, „E” lub „EE."

Skąd pochodził?

Jako list starego angielskiego latynoskiego alfabetu nazywał się æsc, „Ash Tree”, po anglosaskim futhorc rune ᚫ, który transliterował; Jego tradycyjna nazwa w języku angielskim to wciąż popiół lub æsh, jeśli ligatura jest uwzględniona.

W czym zmienił się stara angielska ligatura?

Æ (małe litery æ) to litera zarówno w skryptach łacińskich, jak i cyrylicznych. Nazywany Ash in English, pierwotnie był to ligatura latynoskich postaci A i E. Później stał się indywidualnym listem używanym powszechnie w językach germańskich, w tym w nowoczesnych językach skandynawskich.

Jaka jest różnica między æ i œ?

Kursywą, ligatura jest zwykle okrągła u góry, podczas gdy „A” æ jest bardziej w kształcie łzy. Æ może również mieć mały guz na środku, pokazując pionową linię.