Na podstawie dowodów metrycznych zawsze było to wymawiane „HOCC” z szknionym C, ale nadal pisał hoc. Przeszedłem przez wszystkie 124 występy Hoc w dziełach Wergiliusza. Ilekroć po hoc nastąpiła samogłoska, scansion jednoznacznie wymagał, aby sylaba była długa.
Ma milę po łacinie?
H jest w pełni wymawiane i nigdy „cicho”. S jest zawsze jak w „See” i nigdy nie wyrażał się jak w „mądrze”. CH reprezentuje grecki χ χ (CHI) i jest prawie równy twardej łacińskim „c”, a jedyną różnicą jest to, że CH jest aspirowane (jest wymawiane z dodatkowym zaciągnięciem powietrza).