Dlaczego wymowa AE i OE były specjalne przypadki w klasycznej łacinie?

1. Jak wymawiano OE w klasycznej łacinie?
2. Jak powiedzieć OE vs Ae po łacinie?
3. Co to jest w klasycznej łacinie?
4. Kiedy zmieniła się wymowa łacińska?

Jak wymawiano OE w klasycznej łacinie?

AE i OE są wymawiane jak E: Saeculum (Seh-Koo-Loom). Au i UE są traktowane jako pojedyncze sylaby, ale każda samogłoska jest wyraźnie wymawiana. W śpiewie pierwsza samogłoska jest podtrzymywana, jak w innych kombinacjach dwóch samogłosek: Lauda (Lah-oo-dah).

Jak powiedzieć OE vs Ae po łacinie?

W języku łacińskim i angielskim OE i AE są wymawiane jako pojedynczy dźwięk (który dźwięk jest inną sprawą i może się różnić w zależności od przypadku), a nie jako dwie sylaby samogłoskowe lub jako dyftongi, i.mi. połączony dźwięk samogłoski.

Co to jest w klasycznej łacinie?

W klasycznej łacinie kombinacja AE oznacza dyftong [ae̯], który miał wartość podobną do długiego i grzywny, jak wymawiane w większości dialektów współczesnego angielskiego.

Kiedy zmieniła się wymowa łacińska?

Wymowa starożytnych Rzymian, zwanych klasyczną wymową, została zmodyfikowana przez chrześcijanie w średniowieczu, kiedy łacina stała się językiem Kościoła i klasy wykształconej. Możesz zobaczyć tę wymowę, o której mowa w wielu imionach: kościelny, średniowieczny, kościół, chrześcijański lub włoski.